Ludzie tęsknią dzisiaj do ojczyzny, a zamiast niej otrzymują tylko państwo. Ojczyzna jest ograniczona, wrośnięta w przeszłość, zawsze nieduża, grzejąca serce, bliska jak własne ciało”. Droga do miłości ojczyzny jest czasem długa i trudna, zawsze jednak prowadzi od rodzinnego domu, w którym przechowuje się i kultywuje pamięć przodków, poprzez region, dający człowiekowi poczucie wspólnoty z mieszkańcami wsi, miasta, gminy-czyli „małą ojczyznę”. Poznanie swojego miejsca na ziemi, otoczenia, w którym żyjemy pozwala uchwycić przeszłość i chwilę obecną, zatrzymać czas i ocalić od zapomnienia to, co najcenniejsze w życiu człowieka i narodu- własne korzenie, tradycję, historię.
Dzieje szkoły podstawowej w Żółkowie sięgają początku XX wieku. Założono ją przed I wojną światową w 1908 roku. „Tymczasowo mieściła się we dworze. Pierwszym jej nauczycielem był Wojciech Zwoliński. Szkoła była najpierw jednoklasowa o jednym nauczycielu, następnie o dwóch nauczycielach, a reszcie przekształcona została
w dwuklasową. Staraniem inspektora szkolnego Jana Ciejki zakupiono 56 arów pola i zapisano w hipotece jako własność Funduszu Szkolnego Miejscowego w Żółkowie. Stało się to, gdy ta część Polski pod nazwą Galicji, znajdowała się pod zaborem austriackim. Władzami szkolnymi były wówczas c.k. Rada Szkolna Krajowa we Lwowie i c.k. Rada Szkolna Okręgowa w Jaśle.
Przy pomocy subwencji Wydziały Krajowego we Lwowie wybudowano budynek szkolny o dwu izbach lekcyjnych wraz z dwupokojowym mieszkaniem dla kierownika szkoły. Szkołę wykończono i oddano do użytku w 1910 roku. Do jej powstania wiele przyczynił się ówczesny wójt Żółkowa, Michał Janik.”
Po wybuchu I wojny światowej przymusowo wcielono do wojska austriackiego ówczesnego kierownika szkoły Franciszka Trnka. W latach międzywojennych szkoła funkcjonowała w niezmienionym kształcie. Wczesnym rankiem 1 września 1939 roku zbudziło mieszkańców Żółkowa złowrogie dudnienie w powietrzu. Nisko ponad szkołą przeleciało około 30 czarnych bombowców niemieckich. Początkowo nikt nie wiedział, co to ma znaczyć. Około godziny 8 rano przywieziono do szpitala w Jaśle kilkunastu polskich lotników rannych na prowizorycznym lotnisku w Moderówce. Już na drugi dzień drogi zaroiły się uciekinierami. Z Zółkowa, Jasła i okolic też poszła młodzież. 8 września pojawiły się patrole niemieckie, a za nimi cała armia. Naukę w szkole rozpoczęto przy końcu października. Władze niemieckie zakazały używania przedwojennych podręczników. Zabronione było też uczenie geografii, historii i jak podaje kronika szkolna – języka niemieckiego.
W 1944 roku hitlerowcy wysiedlili mieszkańców Jasła i okolicznych wsi- w tym Żółkowa. Jasło zostało zburzone i spalone. Zniszczono również Żółków, co dotyczy także budynku szkolnego. W 1954 roku dobudowano do szkoły dwie sale lekcyjne, a w roku 1961 szkoła otrzymała nowy budynek gospodarczy, na którego piętrze wzniesiono dwie izby- lekcyjną i biblioteczną.
Dopiero kolejna rozbudowa szkoły wykończona w 1974 roku w pełni zaspokoiła potrzeby lokalowe – dobudowano bowiem następne sale lekcyjne i salę gimnastyczną – zastępczą. W tym samym roku w wyniku reformy administracyjnej część wsi Zółków przyłączono do Jasła, a szkoła otrzymała numer 7.